Na het afscheid

Na het afscheid gaat de wereld pas weer echt doordraaien. Nadat alle praktische zaken zijn geregeld dringt de werkelijkheid des te meer door.

Het kan goed zijn om op een officiële manier aan de omgeving te laten weten dat jullie kindje is overleden. Hiermee voorkom je pijnlijke confrontaties en vervelende vragen. Het zorgt er voor dat mensen op de hoogte zijn van jullie verlies en ook de mogelijkheid hebben om hun medeleven te tonen.

Je kunt het overlijden bekend maken door bv. een geboortekaartje te sturen of een advertentie in de krant te plaatsen, maar ook kun je het bv. bekend maken via Facebook. Vaak krijg je na dit bericht ook reacties van onbekenden die hetzelfde hebben meegemaakt en hun medeleven willen tonen en soms een luisterend oor aanbieden.

Je kunt bv. een persoonlijke tekst, een gedicht of songtekst gebruiken voor het bericht. Kijk voor inspiratie bij "Teksten en gedichten". Wanneer je het lastig vindt kun je altijd om hulp vragen bij de maatschappelijk werker van het ziekenhuis, een drukkerij of de uitvaartverzorger. Soms zijn er in het ziekenhuis kaartjes van lotgenoten aanwezig.

Het kan zijn dat je het overlijden niet aan iedereen bekend wilt maken omdat er bv. nog maar weinig mensen op de hoogte waren van de zwangerschap. Denk er wel over na dat mensen die niet op de hoogte zijn ook geen medeleven kunnen tonen.

"Zelf hebben wij een berichtje op Facebook geplaatst om de geboorte en het overlijden van onze dochter aan te kondigen. Hierin verwerkte ik een voetafdrukje van onze dochter, een stukje tekst wat eigenlijk in haar geboortekaartje had moeten staan en een gedichtje uit het boekje wat het ziekenhuis ons mee naar huis gaf."

​

Ons Vlinderbos:

In ons vlinderbos kun je ter nagedachtenis de naam en geboortedatum van je kindje achterlaten. Je vindt het vlinderbos hier.

Er is niet één goede manier. Doe waar jij je goed bij voelt en wanneer je daar aan toe bent. Je gevoelens kunnen heel uiteenlopend zijn. Het is normaal om wisselend enorm verdrietig, boos, wanhopig, verward of juist emotieloos te zijn, maar aarzel ook niet om hulp te accepteren wanneer je niet meer weet wat je moet doen. Deze hulp kan geboden worden door je omgeving, maar ook door een professional. Je kindje blijft voor altijd jouw kindje. Jouw kindje is niet te vervangen en zal voor altijd gemist worden. Het kan lastig zijn dat niet iedereen in je omgeving dit altijd zal begrijpen, wanneer jij verder gaat met leven zijn er mensen die denken dat het verdriet over is of dat je er niet meer over wilt praten. Probeer om ook nu weer duidelijk aan te geven wat je fijn of juist pijnlijk vindt. Zo kan je omgeving beter rekening houden met jouw gevoelens.

Omdat iedereen op een andere manier met het verlies omgaat kan er ook verschil zijn tussen jou en je eventuele partner of omgeving. Probeer begrip te hebben voor de manier waarop de ander hier mee omgaat. Praat er met elkaar over en geef elkaar de ruimte om hier op je eigen manier mee om te gaan.

Ook wanneer je kindje is overleden heb je recht op kraamzorg. Je bent immers wel bevallen. Wanneer de kraamzorg nog niet was aangevraagd kan de maatschappelijk werker van het ziekenhuis dit voor je regelen. Vaak zal de kraamzorg een ervaren kraamverzorgster sturen. De kraamverzorgster kan praktische hulp bieden bij bv. het huishouden of persoonlijke verzorging, maar ze kan ook een luisterend oor zijn. Zij kan de visite binnenlaten maar ook aangeven wanneer je rust nodig hebt. Ook kan zij de zorg voor andere kinderen in het gezin op zich nemen.

“Toen de vraag werd gesteld of wij gebruik wilden maken van kraamzorg was mijn eerste gedachte ‘wat moet ik daar nu nog mee’. Uiteindelijk ben ik heel blij dat we hier toch voor gekozen hebben. Iemand om mee te praten, iemand om je op gang te helpen, iemand die er voor je is. Je bent tenslotte bevallen en daarnaast ook nog je dierbaarste bezit kwijtgeraakt, het is niet gek om dan hulp te accepteren.”